W celu zachowania odpowiedniej jakości transportu istotne jest, by wydajność agregatu chłodniczego była dostosowana do gabarytów zabudowy. W praktyce można wyróżnić dwa sposoby doboru agregatu do nadwozia: zgodnie z wytycznymi producenta oraz analityczne oszacowanie, jaką wydajność powinien posiadać agregat.
W celu ułatwienia wyboru producenci podają orientacyjne wymiary zabudowy, dla których agregat posiada odpowiednią wydajność. Warto jednak pamiętać, że producenci podają dane dla standardowych warunków eksploatacji. W rzeczywistych warunkach standardy te rzadko są zachowane. Dlatego też przed podjęciem decyzji o zakupie konkretnego modelu warto dokonać obliczeń dla efektywnej wydajności naszego agregatu.
Norma DIN 8959 (Deutsches Institut für Normung) podaje następujący wzór na zmierzenie zapotrzebowania wydajności chłodniczej:
Qp = k x A x (tzew – twew)
gdzie:
Qp – zapotrzebowanie wydajności chłodniczej związane z przenikaniem ciepła [W],
k – globalny współczynnik przenikania ciepła dla nadwozia [W/(m2 K)],
tzew – średnia temperatura zewnętrzna [o C],
twew – średnia temperatura wewnętrzna [o C], A – średnia powierzchnia nadwozia obliczana jako średnia geometryczny powierzchni zewnętrznej i wewnętrznej [m2 ].
Podczas obliczeń warto również uwzględnić dodatkowe aspekty i tym samym wyznaczyć dodatkowe zapotrzebowanie (Qdod) np.:
- Transport na dalekie odległości
Qdod = 0,75 x Qp - Dystrybucja (wymiana cieplna podczas otwierania drzwi)
Qdod = (-C1 x V x∆h)/3,6
V – objętość pustego nadwozia (według wymiarów wewnętrznych) [m3 ],
∆h – różnica entalpii powietrza wewnątrz nadwozia i w jego otoczeniu [kJ/m3 ],
C1 – współczynnik uwzględniający wymianę powietrza wskutek ciągłego otwierania drzwi [-].
Wcześniej należy określić współczynnik C1:
C1 = (a × n)/z
n – liczba otwarć drzwi w ciągu godziny,
z – czas transportu,
a – współczynnik czasu otwarcia drzwi (do 1 min a=0,5, do 3 min a=0,6, do 5 min a=0,7).
Decydując się na konkretny agregat chłodniczy należy też zwrócić uwagę na fakt, że w trakcie eksploatacji nadwozia następują zmiany starzeniowe termoizolacji. W efekcie tego procesu następuje wzrost globalnego współczynnik przenikania ciepła (k). Oznacza to wzrost zapotrzebowania wydajności chłodniczej w porównaniu z warunkami, jakie stwarza nowe nadwozie. Standardowo przyjmuje się, że po 9 latach parametr ten wzrasta średnio o 50%.
